Strategische beslissingen bepalen mee je project

Jonas: “Eén van de moeilijkste punten binnen het project was dat door interne strategische veranderingen de interesse vanuit het management een andere focus kreeg.”

Piet: “De bedrijven hadden minder last van die wissel, voor hen zijn de goede werkomstandighedenen prioritair en daar veranderde niks aan. Voor het project was er wel een duidelijk verschil. De beginvraag was: Hangar K moet een identiteit uitbouwen als community, maar die vraag werd in de loop van het project minder belangrijk. Dus krijg je een project dat bij het uitschrijven en bij de selectie nog full in strategy was en dat kort daarna omwille van een strategische shift iets minder prioritair werd.”

Jonas: “De persoonlijke klik was er nog altijd, maar we voelden dat we minder hoog op dat prioriteitenlijstje stonden. Daardoor is het project ook niet helemaal opgeleverd zoals we gehoopt hadden en is het enkel in theorie levensvatbaar. Maar gelukkig is voor ons het proces minstens even belangrijk als het resultaat.”

Een facilitator brengt verwachtingen dichter bij elkaar

Piet: “Julie Vandenbroucke van Arteconomy was facilitator van het proces. Zij stelde voor met kunstenaars samen te werken. Tijdens het project volgde Julie het proces op en was ze regelmatig vertaler-tolk. Het is handig als iemand op voorhand de verwachtingspatronen al wat dichter bij elkaar brengt. In de bedrijfswereld schets je tijdens een vergadering de stand van zaken en de volgende stappen, met een powerpoint. In een meer losse context ga je gewoon naar de meeting en vertel je hoe ver je staat.”

“We spreken een andere taal, hebben andere gewoontes. En soms is het goed iets van de ander over te nemen, of minstens te accepteren dat het ook anders kan. In dit project probeerde Julie om af en toe de focus te leggen op het proces en niet op alle deliverables.”

Jonas: “Ik weet nog, onze meest bedrijfsachtige zet was dat we op het einde een contract hebben opgesteld voor de CEO. Omdat we dachten dat het een taal was, die hij begreep. Die zet kwam er op aansturen van Julie. Zij moedigde ons om meer in zijn leefwereld te kruipen.”

Vaak is het proces belangrijker dan het resultaat

Veerle: “In een workshop creëerden we samen de karakters van de plantenclusters. Daar hing een ongelofelijke dynamiek. Niemand stelde zich vragen en iedereen was maar karakters aan het bedenken voor die planten. Iedereen ging mee in iets dat totaal niet realistisch was. Dat vond ik een magisch moment. Je voelde: hier valt alles samen.”

Jonas: “Rond die periode gaven we aan dat de timing onhaalbaar was. We hadden meer tijd nodig.”

Veerle: “Dat proces was zo belangrijk, anders zou er te weinig kunnen gebeuren.”

Piet: “De originele timing was opgesteld in functie van een subsidiedossier, maar was veel te ambitieus. Het is een traditioneel conflict tussen de tijd die een proces nodig heeft, en de tijd die je er aan kan geven.”

Pas in de schemerzone wordt het interessant

Jonas: “We hebben lang nagedacht over de rekken voor de planten. Voor ons waren het sculpturen die we introduceerden in de omgeving. We wilden dat de planten een autonome plek kregen, dat ze niet gewoon in een bloempot op tafel stonden. We kozen voor industriële rekken om de planten op te zetten, waardoor ze heel aanwezig zijn.”

Jonas: “Het rek hangt vol met post-its. Als je langer kijkt, zie je dat er iets vreemds aan is. Als je de planten ziet, denk je niet meteen dat het een kunstwerk is. Het infiltreert, zit in een schemerzone, en net dat vonden wij interessant.”